qəhr

is. <ər.> Hiddət, qəzəb, acıq. Çeşmində qəzəb yoxsa dili-zarım üçündür; Qəhri o təbibin dili-bimarım üçündür. S. Ə. Ş.. Kuyində məhrəm etdi rəqibi səfa ilə; Qəhr ilə etmədi məni həm yad, ağlaram. X. N.. Qəhr <Mirzə Hüseyni> boğdu, cibindən qırağı haşiyəli bir yaylıq çıxarıb gözlərini sildi. S. R..

2. Bir məhrumiyyət, haqsızlıq və s. üzündən doğan hədsiz ruhi əzab və iztirab. Firqətin qəhri bəni yaqdı və incitdi, əzizim! Nəs.. On bir aydır mənim üzüm gülmədi; Qəza qəhri məndən heç üzülmədi. A. Ə..

◊ Qəhr etmək – 1) məhv etmək, yox etmək. Xalq bugünkü və sabahkı düşmənlərini qəhr edə bilməzsə, öz taleyini həll edə bilməz. S. Rəhimov; 2) cəbr etmək, zülm etmək; cəzalandırmaq, iztirab vermək. Necə qəhr eyləyəsən, aşiqinə rəhm eylə; Ki, sənin rəhmətinə aşiqi-heyran susadı. Nəs.. Qəhr olmaq – məhv olmaq, yox olmaq. Qəhr olsun! – məhv olsun! yox olsun!